انتظار می رفت دانمارک، به نسل کشی در غزه واکنش نشان دهد

سفیر کشورمان در پاسخ به اظهارات نخست وزیر دانمارک که گفت بود «ایران در مسیر اشتباه تاریخ ایستاده است و نقش مخربی در خاورمیانه دارد» گفت: انتظار می رفت دانمارک، واکنشی نسبت به جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت و نسل کشی در غزه و سایر نقاط فلسطین اشغالی صورت دهد.

به گزارش cmsd، نامه سرگشاده افسانه نادی پور به مته فردریکسن نخست وزیر پادشاهی دانمارک منتشر شد که به شرح زیر است:

فرصت را غنیمت شمرده به اظهارات منتسب به سرکار عالی مبنی بر «ایستادن ایران در سمت اشتباه تاریخ» پس از پاسخ تلافی جویانه مشروع 25 فروردین 1403 ( 13 آوریل 2024) نیروهای مسلح ایران به حمله اسراییل به سفارت ایران در سوریه پاسخ می دهم. 

احتراما، یادآور می شوم که روز دوشنبه 13 فروردین 1403 (اول آوریل 2024) در حمله اسراییل به اماکن دیپلماتیک ایران در دمشق تعداد زیادی، از جمله هفت مستشار ارشد نظامی ایرانی که برای مشاوره به دولت سوریه در مبارزه با گروه تروریستی داعش در این کشور حضور داشتند، کشته شدند.

با توجه به مصونیت اماکن دیپلماتیک بر اساس قوانین بین المللی و کنوانسیون های دیپلماتیک، ایران انتظار داشت که حمله اسراییل به اماکن دیپلماتیک از سوی همه کشورها، بویژه آنهایی که در ارتباط با احترام به حقوق بین الملل خود را پیشتاز می پندارند، و مهمتر از همه توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد، محکوم شود. 

مایه تاسف است که برخی از کشورها، اگرچه به طور مستمر خواستار خویشتنداری و کاهش تنش «برای جلوگیری از گسترش درگیری» بوده اند، اما حمله اسراییل که دقیقاً مغایر با فراخوانها برای خویشتنداری، و تعمدا به قصد فراگیر کردن جنگ در منطقه با کشاندن ایران به جنگ با متحدان اسراییل، بخصوص ایالات متحده آمریکا، به منظور منحرف کردن توجه از جنایات جاری اسراییل در غزه بود، را محکوم نکردند. 

ایران با قصد پرهیز از افتادن در این تله اسراییل، در حالی که با سازمان ملل و سایرین در حال گفتگو و تعامل بود، بمدت ده روز حداکثر خویشتنداری را از خود نشان داد. در نهایت، و در پی عدم واکنش از سوی شورای امنیت سازمان ملل به دلیل مخالفت برخی از اعضای دایم این شورا، برای کشور من هیچ گزینه ای جز اعمال حق ذاتی دفاع از خود، براساس ماده 51 منشور ملل متحد، در مقابل نقض حاکمیت آن توسط اسراییل باقی نمانده بود. 

همچنین باید در نظر داشت که پاسخ ایران سنجیده، محدود، با اجتناب عمدی از اهداف غیرنظامی یا اقتصادی بود و تنها دو پایگاه هوایی را که در حمله به بخش کنسولی سفارت در دمشق شرکت داشتند را هدف قرار داد. 

با توجه به موضعگیری های مثبت مقامات دانمارکی، از جمله سرکار عالی، در مورد نیاز مبرم برای رعایت حقوق بشر، انتظار می رفت که واکنشی نسبت به جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت و نسل کشی در غزه و سایر نقاط فلسطین اشغالی صورت گیرد. تصاویر زنده از غزه که نشان دهنده فجیع ترین ظلم – مرگ، ویرانی، گرسنگی و انسانیت زدایی – بویژه علیه زنان و کودکان، که وجدان جهان را به لرزه درآورده است، نه تنها شایسته محکومیت، بلکه سزاوار فریاد و نهیب اعتراضی است. متاسفانه، از هیچ یک از کسانی که خود را در سمت درست تاریخ می پندارند، چنین موضعگیری دیده نشده است. 

بر اساس آمار روزآمد، در حملات اسراییل به غزه از 7 اکتبر، حداقل 35000 فلسطینی، دو سوم آنها زن و کودک، کشته و 78000 نفر زخمی شده اند. هزاران نفر مفقود هستند که گمان می رود زیر آوار مدفون شده اند، نزدیک به 30000 کودک، تعداد زیادی از آنها با جراحات ماندگار و ابدی، یتیم شده اند و بسیاری از آنها بستگانی هم برای مراقبت از خود را ندارند. 380000 واحد مسکونی، 412 مدرسه و دانشگاه، 556 مسجد، سه کلیسا و 206 اماکن باستانی و میراث فرهنگی، و همچنین 32 بیمارستان و 53 مرکز بهداشتی تخریب شده اند، اما، دریغ از یک کلمه محکومیت از جانب کسانی که “در سمت درست تاریخ ایستاده اند”!

این یک واقعیت زندگی است که کشتار و ویرانی برای هیچ یک یا هیچ ملتی صلح و امنیت به ارمغان نخواهد آورد. بر اساس گزارش سازمان ملل، تنها در غزه، 19000 کودک یتیم شده اند که بستگانی هم برای مراقبت از خود ندارند. آنها چه نقشی در درگیری های چند دهه گذشته داشته اند؟ اگر این بچه ها از ادامه کشتار در غزه جان سالم بدر برند، چه انتظاری باید از آنها داشت؟ از دیگرمردم آنجا، پیر و جوان، که در تمام طول عمرشان جز اشغال، سرکوب و تسخیر و مقهورسازی چیزی ندیده اند، چه انتظاری باید داشت؟

خانم نخست وزیر!

اغلب گفته می شود که “حقیقت اولین قربانی جنگ است”. اولاً، این یک جنگ نیست، یک حمله وحشیانه یک طرفه به جامعه ای محصور شده و بی دفاع، عمدتا زنان و کودکان، به قصد ریشه کن کردن آنهاست. ثانیاً، اینجا نه که حقیقت، بلکه انسانیت است که قربانی شده است. حقیقت آشکار، و همان چیزی است که جهان با وحشت شاهد آن است و آن چیزی نیست جز جنایات علیه بشریت، بی سابقه در عصر حاضر و گذشته، که به طرز بی رحمانه ای علیه غیرنظامیان بی گناه در حال وقوع است.

درخواست آتش بس، اما عمل نکردن به آن، دادن کمک های غذایی، اما مخالفت نکردن با تحویل سلاح به اسراییل برای بمباران کامیون های مواد غذایی، نهایت تناقض اخلاقی است. عدم محکومیت این جنایات، از جمله، به اسراییلی ها کارت سفید و اختیار تام می دهد تا به کارزار نسل کشی و پاکسازی قومی غزه ادامه دهند.

بیم آن می رود که ادامه بی رویه این نسل کشی عواقب گسترده ای را نه تنها برای مردم باقی مانده غزه، بلکه برای منطقه و به تبع آن برای کل جهان در پی داشته باشد. بنابراین، بر همه دولت ها، سیاستمداران، افراد صاحب نفوذ و مردم واجب است که برای توقف این قتل عام به شدت، معنادار و موثر تلاش کنند. چه تعداد بیشتر باید کشته شوند و چه میزان ویرانی بیشتر باید به بار آید تا متحدان اسراییل در سمت درست تاریخ بایستند و پایان دادن به مرگ و ویرانی در غزه را خواستار شوند؟

نخست وزیر در مصاحبه ای تلویزیونی گفته بود که ایران درباره پاسخ به رژیم صهیونیستی، طرف اشتباه تاریخ ایستاده است و نقش مخرب در خاورمیانه دارد.

پایان خبر cmsd

انتظار می رفت دانمارک، به نسل کشی در غزه واکنش نشان دهد