برای کسانی که یک ماه زیر آب بودند چه حوادثی اتفاق افتاد؟

زندگی برای یک ماه کامل در اعماق اقیانوس تجربه ای دور از تصور برای اکثر ماست اما برای گروهی از دانشمندان و ماجراجویان این یک واقعیت علمی و تحقیقاتی بوده است. اقامت طولانی مدت در زیر آب چه در زیستگاه های زیردریایی و چه از طریق تکنیک های غواصی اشباع چالش های جسمی روانی و لجستیکی منحصر به فردی را به همراه دارد. این محتوا به بررسی اتفاقاتی می پردازد که برای افرادی که یک ماه زیر سطح آب زندگی کرده اند رخ داده است.

مشکلات جسمی و فیزیولوژیکی در زیر آب

زندگی در محیط پرفشار زیر آب به خصوص در غواصی اشباع که بدن با گازهای تنفسی اشباع می شود تغییرات قابل توجهی در فیزیولوژی انسان ایجاد می کند. این روش به غواصان امکان می دهد برای مدت طولانی در عمق بمانند بدون نیاز به رفع فشار مکرر برای غوص های روزانه اما هنگام بازگشت نهایی به سطح نیاز به فرآیند رفع فشار کنترل شده برای جلوگیری از بیماری ناشی از گازهای حل شده در بافت ها دارند.

یکی از شایع ترین مشکلات در این شرایط بیماری های پوستی است که اغلب به دلیل تماس طولانی مدت پوست با رطوبت و مواد زائد در لباس های غواصی یا محیط زیستگاه رخ می دهد. این عفونت ها نیازمند رعایت بهداشت دقیق و استفاده از صابون های ضدباکتری هستند. همچنین عفونت های گوش نیز در محیط مرطوب و تحت فشار آب رایج بوده و با محلول های ضدعفونی کننده مانند استات آلومینیوم قابل درمان هستند.

در فشارهای بسیار بالا خطر تشکیل حباب های گازی در رگ های خونی وجود دارد که می تواند بسیار خطرناک باشد. درمان این وضعیت معمولاً شامل اکسیژن درمانی در محیط پرفشار (هایپرباریک) است. علاوه بر این به دلیل عدم دسترسی به نور مستقیم خورشید بدن در تولید ویتامین D دچار مشکل می شود که نیازمند مکمل های غذایی است.

حس چشایی نیز در زیر آب تحت تأثیر قرار می گیرد. بر اساس برخی نظریه ها چگالی بالای هوا باعث پراکندگی مولکول های بو شده و درک طعم غذا را کاهش می دهد. به همین دلیل بسیاری از ساکنان زیر آب به غذاهای تند روی می آورند. همچنین هوا در زیر آب گرما را با سرعت بیشتری از بدن جذب می کند که منجر به افزایش متابولیسم و تمایل بیشتر به خوردن برای جبران انرژی می شود.

نفس کشیدن و صحبت کردن

تنفس و صحبت کردن در محیط پرفشار متفاوت است. چگالی بالای هوا باعث می شود صداها بلندتر به نظر برسند. همچنین نزدیکی افراد در فضاهای محدود زیستگاه خطر انتقال بیماری های تنفسی را افزایش می دهد به طوری که بیمار شدن یک نفر می تواند کل مأموریت را به خطر بیندازد.

هوشیاری

در عمق مشخصی از آب برخی غواصان پدیده ای به نام بی حالی نیتروژنی را تجربه می کنند. این حالت ناشی از اثر نیتروژن تحت فشار بر سیستم عصبی است و می تواند باعث سرگیجه احساس سبکی یا حتی سرخوشی شود اثری شبیه به مسمومیت با الکل که بر هوشیاری و توانایی تصمیم گیری تأثیر می گذارد.

نیازهای اساسی و چالش های بقا در محیط آبی

تأمین نیازهای اولیه مانند غذا خواب و بهداشت شخصی در یک زیستگاه زیردریایی چالش های خاص خود را دارد. غذا معمولاً به صورت بسته بندی شده و فریز شده از سطح تأمین می شود که نیاز به آماده سازی ساده دارد. این غذاها اغلب پرکالری و متنوع هستند تا نیازهای انرژی افزایش یافته غواصان را تأمین کنند. با این حال کیفیت و طعم آن ها ممکن است ایده آل نباشد هرچند گاهی اوقات غذاهای تازه مانند پیتزا یا همبرگر نیز به آن ها می رسد.

غذا و گرسنگی

همانطور که اشاره شد نیاز به انرژی بیشتر و تغییر در حس چشایی رژیم غذایی خاصی را در زیر آب ایجاب می کند. غذاهای پرکالری و طعم دار به خصوص طعم های تند برای تحریک اشتهای غواصان ضروری هستند. لجستیک تأمین غذا نیز پیچیده است و نیازمند برنامه ریزی دقیق برای ارسال مواد غذایی از سطح به زیستگاه زیردریایی است.

خواب

خواب در زیر آب به دلیل خستگی ناشی از فعالیت های روزانه و محیط نسبتاً شلوغ زیستگاه معمولاً خوب است. با این حال برخی عوامل محیطی مانند نور منعکس شده از ماهی های نقره ای یا صداهای تولید شده توسط موجودات صخره ای و ماهی های تمیزکننده می تواند آزاردهنده باشد و کیفیت خواب را تحت تأثیر قرار دهد.

حمام کردن

حمام کردن و حفظ بهداشت شخصی نیز در فضاهای محدود و مشترک چالش برانگیز است. زیستگاه ها معمولاً دارای یک منطقه مشخص برای استراحت و حمام هستند اما این فضاها ممکن است کاملاً خصوصی نباشند. حتی در برخی موارد بوی بدن انسان می تواند ماهی ها را به نزدیکی محل حمام جذب کند که این خود تجربه ای غیرمعمول و فاقد حریم خصوصی است.

پیامدهای روانی زندگی در عمق

اقامت طولانی مدت در یک فضای بسته و محدود زیر آب می تواند پیامدهای روانی قابل توجهی داشته باشد. انزوای کامل از دنیای بیرون عدم دسترسی به نور طبیعی خورشید و محدودیت در ارتباطات روزمره می تواند بر روحیه و سلامت روان افراد تأثیر بگذارد. با این حال در مأموریت های تحقیقاتی که تیم ها از قبل با یکدیگر آشنایی و آمادگی دارند مشکلات جدی ناشی از تعارضات رفتاری کمتر مشاهده می شود.

مشکلات روحی و روانی

این محیط هرچند از اینترنت و زندگی روزمره سطح آب فاصله دارد اما امکان برقراری ارتباط با خانواده و عزیزان از طریق وسایل ارتباطی موجود در زیستگاه به کاهش حس انزوا کمک می کند و از نظر روانی برای افراد حاضر در مأموریت حیاتی است. مدیریت استرس و حفظ روابط تیمی در این شرایط ایزوله بسیار مهم است.

نمونه های واقعی یا فرضی اقامت طولانی زیر آب

یکی از برجسته ترین نمونه های واقعی اقامت طولانی مدت در زیر آب مأموریت Project 31 به رهبری فابین کاستئو نوه کاوشگر مشهور ژاک کاستئو است. در سال ۲۰۱۴ فابین و تیمی از دانشمندان و غواصان به مدت ۳۱ روز در آزمایشگاه زیردریایی Aquarius در فلوریدا کیز اقامت کردند. این مأموریت با هدف انجام تحقیقات علمی در زمینه زیست شناسی دریایی و همچنین شکستن رکورد اقامت زیر آب پدربزرگش انجام شد.

مردی که یک ماه در عمق آب های دریا زندگی کرد

تیم ۳۱ نفره این مأموریت که شامل متخصصان مختلفی از جمله زیست شناسان دریایی مهندسان و عکاسان بود با استفاده از تکنیک غواصی اشباع توانستند برای مدت طولانی در عمق بمانند و فعالیت های تحقیقاتی گسترده ای انجام دهند. این اقامت طولانی اطلاعات ارزشمندی در مورد تأثیرات زندگی در محیط پرفشار بر بدن انسان و همچنین پویایی اکوسیستم های مرجانی در اختیار دانشمندان قرار داد و نشان داد که با آمادگی و تجهیزات مناسب زندگی و کار در زیر آب برای دوره های طولانی امکان پذیر است.

برای کسانی که یک ماه زیر آب بودند چه حوادثی اتفاق افتاد؟

افرادی که یک ماه زیر آب زندگی کردند با چالش های جسمی مانند بیماری های پوستی و عفونت گوش تغییر در حس چشایی و افزایش متابولیسم و همچنین اثرات روانی انزوا و زندگی در فضای محدود روبرو شدند. آن ها برای تنفس از هوای پرفشار استفاده کرده و هنگام بازگشت به سطح فرآیند رفع فشار را برای جلوگیری از مشکلات جدی انجام دادند.